maandag 10 februari 2014


Deze staat sinds kort hoog op mijn ‘things-to-do-on-a-boring-sunday’ lijstje. De Neighbourfoodmarket op het Westergasterrein Amsterdam.
Vrolijke hobby-chefs, biologische kaasmakers, idealistische worstendraaiers, fanatieke soepkokers, zoete likeurmakers, de koning van mini-sandwiches en Kitty met haar zelfgemaakte jammetjes. Één zondag per maand komen ze allemaal bij elkaar. Daarna is het aan het artifarti publiek om de lekkerste versnaperingen te verzamelen, en, zoals een echte hipster het betaamd, neer te strijken aan een van de lange tafels.
Voor mij en mijn gay-best-friend de ideale bestemming voor onze (meestal brakke) zondagmiddag. Bij aankomst (na een rare verspreking met de mevrouw van de waffels op wielen) hadden we de dringende behoeft aan een sloot met koffie. Mijn GBF begon wat te stuntelen en drukte een briefje van vijf euro in mijn handen en mompelde iets van “bestel jij maar”. Ik snapte niet zo goed waarom hij daar op stond, maar toen ik me omdraaide om te bestellen wel…
Lichtbruine lokken, een T-shirt dat als een soort cadeaulint zijn spieren sierde, en een paar knalblauwe ogen keken mij stralend aan. Het is een wonder dat ik verstaanbaar “Twee latte’s alsjeblieft” heb gemompeld. Met zwetende handpalmpjes werd ik me ineens zeer bewust hoe ik eruitzag (met mijn bleke winterhuid, roze mutsje en ‘comfortable’ jas). Het leek uren te duren eer de Latte’s klaar waren, en toen hij door zijn soepele techniek (zal wel door die mooie armen komen) hartjes in het melkschuim toverde smolt ik, en begon ik, jawel, te giechelen… De ongemakkelijke situatie duurde nog even tot we eindelijk de latte’s in onze handen kregen. Toen we eindelijk neerploften op een stoel met onze Latte’s waren we even ongemakkelijk stil. Mijn altijd o-zo-vriendelijke GBF slaakte een zucht en zei: “Naast hém lijkt iedereen op een bleek, pukkelig klein meisje met ontzettende kater hoor.” 
Thanks, schat! 


De neighbourfoodmarket vind je elke maand in de westergasfabriek. Check de agenda op de site om te weten wanneer: www.neighbourfoodmarket.nl 




Ja ik geef het toe! Sterker nog: ik ben er dol op! Ik ging zitten voor het 1e oh oh cherso seizoen, geniet van plaatsvervangende schaamte bij mijn vieze vette verloofde en stiekem kijk ik zaterdagochtend naar Hannah Montana op Disney Channel.
Mijn vriend ergert zich groen en geel, en kijkt op zijn zaterdagochtend het liefste naar discovery channel of het saaie national geographic. Maar over mijn dommetv-verslaving mag hij mag niets zeggen, gezien zijn PS3 gedrag. (ik vervloek Fifa/NBA maar vooral dat afgrijselijke schietspel waardoor ons huis twee keer per week verandert in een warzone, inclusief bommen, gescheld en harde mitrailleurs).
Sorry, ik dwaal af. Waarom kijk ik toch zo graag naar die programma’s? Ik kan namelijk ook best genieten van een mooie docu van de NTR. Het antwoord is simpelweg: even nergens aan denken en gewoon dom kijken. Je kent het wel, als je in de reclame gaat zappen en na 5 minuten niet meer weet wat je nu eigenlijk aan het kijken was.
Even genieten van iemand anders’ ellende en geschokt worden door al die overschrijdende en schaamteloze grenzen. Al kan ik me, vooral bij sytycd, irriteren aan het gemaakte, verzonnen drama door de programmamaker en tenenkromende commentator. 
Gelukkig voor mijn lieve vriend werk ik fulltime en geef ik ook nog twee avondjes in de week dansles. Dan kan hij het huis heerlijk volvloeken, kapotschieten en veranderen in een oorlogszone zonder dat ik er last van heb. Maar de donderdagavond, als hij koopavond moet werken, die is van mij. Als ik niet bij vrienden aan de donderdagavondborrel zit (donderdagavonden mogen namelijk ook best gevierd worden) dan plof ik bij thuiskomst meteen op de bank, zet de tv aan en zit de hele avond met een fles wijn aan de lippen te genieten van leedvermaak, plaatsvervangende schaamte en de haagse platheid.
Als ik dan de voordeur hoor dan zap ik toch maar gauw naar Discoverychannel. Dat scheelt toch weer een beetje irritatie;)