woensdag 15 januari 2014


Vriendin A. studeert nu het 3e jaar communicatie en heeft een kamer in Utrecht. M. heeft een huis gekocht met vriendlief, en een goede baan. R. studeert rechten en woont bij haar schoonouders in Almere.
En ik? Ik woon samen in het mooie Amsterdam en ben na mijn studie meteen gaan werken.
Dit is niet wie we zijn, dit is wat we doen! Ik moet eerlijk bekennen dat ik het onderscheid tussen deze twee een beetje ben verloren. Gesprekken die wij (begin 20-ers) hebben met elkaar gaan meestal over wat we willen en hoe we dat gaan bereiken. Over wie we nu zijn, of wat we nu doen, daar hebben we het niet over. We zijn constant bezig met later en het opbouwen. Als ik die goede baan heb/veel geld heb/mijn studieschuld heb afgelost/zo’n huis in de stad heb dan….
En dan? Dan gaan we genieten en zijn we gelukkig! Dat denken wij begin twintigers althans. Dat het in het echte leven niet zo werkt? Dat we altijd meer willen? En dat we eigenlijk nooit écht tevreden zijn? Dat snappen wij begin-twintigers niet…
Zo hoor je A. niet zeggen dat ze haar kamer in Utrecht eigenlijk liever verruild voor een plekje bij haar ouders in het oude, vertrouwde polderdorp. Of hoor je niet dat M. constant gestrestst en moe is door haar jeukende ambitie? R. hoor je ook niet zo vaak zeggen dat dit studie nummer 3 is, en dat ze dolgelukkig bij haar schoonouders woont… En ik? Ik kan moeilijk genieten van het nu, en vergelijk mijn eigen leven met die uit een Amerikaanse romkom waardoor mijn leven toch niet zo leuk en spannend lijkt…
Nee, wij 20-ers hebben het niet zo leuk als onze papa’s en mama’s denken. We zijn te ambitieus met te hoge verwachtingen, waar we in worden teleurgesteld. We willen zó véél! Ken jij een begin-twintiger zonder een flatscreen TV? Just saying.. 
Wij snappen nog niet dat dit dé mooiste jaren zijn. Doordeweekse spontane etentjes, vrijmibo’s, zomerse festivallen, bbq’s in het Vondelpark, wonen in de stad, keihard mogen gillen in een Tikibadglijbaan en legaal over straap huppelen.
We genieten er wel van hoor, maar we staan er niet bij stil omdat we zo druk zijn met wat we niet hebben en wat we allemaal willen en moeten van onszelf. (We moeten namelijk allemaal een goede baan, mooi huis, dikke auto, avontuurlijke vakanties, merkkleding en voor ons 35e ook nog een kind krijgen). Leuk hoor, begin-twintiger zijn, maar het is best vermoeiend al zeg ik ’t zelf….

Lezen over de twintigers van nu? Verhelderend voor twintiger (en ouders!): Wereld aan je voeten & de prestatiegeneratie.  



4 opmerkingen:

  1. Bedankt voor je reactie op mijn logje over Balans.
    Mooi blog heb je hier, met interessante overpeinzingen. Ik zie mezelf wel terug als dolende twintiger die ook steeds bezig was met 'wat moet ik nog bereiken'. En nooit helemaal in het hier en nu leefde.
    Blijkbaar hoort dat bij het 20-er zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ben er bang voor! Niet voor niets dat de trend van nu ligt in mindfulness en yoga. We hebben het hard nodig! Maar fijn dat er nog hoop is voor de jonge meiden;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Leuke blog! Ik herken dit gedrag ook in véél te veel van m'n vrienden, door hoepels blijven springen door de belofte dat ze dan iets moois krijgen. Sommigen doen zelfs uit gewoonte verder terwijl ze goed weten dat het gebakken lucht is. We moeten dringend weer wat meer mens gaan zijn en wat minder robot!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zo is het, waar zijn alle unieke persoonlijkheden en eigen keuzes gebleven? Bedankt voor je reactie, leuk:-)

      Verwijderen